درباره بزرگترین تجمع انسانی جهان در اربعین حسینی؛از «90 کیلومتر عاشقی» که حرف میزنیم، از چه حرف میزنیم؟/ «موکبداری» و حضور پررنگ دانشجویان ایرانی در راهپیمایی اربعین امسال
با این حال، بد نیست برخی از مواردی را که در این راهپیمایی مطرح میشوند و یا اساسا درباره آن بیان میشوند، با هم بررسی کنیم و به بخش هر چند اندکی از این تجمع باشکوه شیعیان آگاه شویم.
چرا راهپیمایی اربعین؟
در منابع روایی، تاکیدات فراوانی بر روی مساله اربعین و زیارت اربعین صورت گرفته است. به عنوان مثال، حضرت امام حسن عسگری(ع) یکی از پنج نشانه مومنین را زیارت اربعین عنوان کردهاند.
اینکه علت این مساله چیست، تاکنون به صورت صریح مشخص نشده اما سالهاست که رسمی در میان اهالی عراق مبنی بر راهپیمایی از شهرهای مختلف این کشور به ویژه از نجف به سمت کربلا با پای پیاده شکل گرفته و این رسم قدیمی در سالهای پس از سقوط حکومت دیکتاوری صدام مجددا رنگ و بوی گستردهای به خود گرفته و بر دامنه آن افزوده شده است.
افزایش تعداد حاضرین در پیادهروی علاوه بر اینکه موجب جلای بیشتر این سنت دوست داشتنی میشود، ن.عی قدرتنمایی و رژه اقتدار شیعیان نیز محسوب میشود؛ به ویژه آنکه در زمان حاضر بسیاری از رسانههای جهانی دوست دارند تا گروههایی نظیر داعش و القاعده را نماینده اسلام و حکومت اسلامی معرفی کنند.
از ایران به نجف؛ از نجف تا عاشقی
حضور ایرانیها در این راهپیمایی به طور جدی و گسترده به کمتر از ده سال گذشته بازمیگردد؛ زمانی که امنیت نسبی در عراق برقرار شد و مرزها نیز به طور عادی اجازه تردد زائرین را میدادند.
حضور گروههای دانشجویی از ایران در مراسم پیادهروی اربعین سبب شد تا موج علاقهمندی به شرکت در این رژه اقتدار تاریخی در میان جوانان و دانشجویان به سرعت فراگیر شود و در یکی دو سال اخیر کاروانهای دانشجویی فراوانی برای حضور در این مراسم تشکیل شوند.
برقراری ارتباط با جوانان عراقی و استمرار تعمیق فرهنگ شیعی و اسلام ناب میان این افراد یکی از برنامههای بسیار موفق دانشجویان در سالهای اخیر است که به صورت کاملا خودجوش شکل گرفت و برکات فراوانی برای انقلاب اسلامی داشته است.
نمونه این فعالیتهای دانشجویی مستقل را میتوان در تشکیل صفحات و گروههای اینترنتی مشاهده کرد؛ صفحاتی که محور اصلی آنها ایجاد یک کانال ارتباطی میان جوانان ایرانی و عراقی به منظور حفظ وحدت میان شیعیان است.
در مسیر پیادهروی چه خبر است؟
اولین چیزی که در آغاز مسیر پیادهروی نظر هر کسی را به خود جلب میکند، یک رسم دیرین مذهبی به نام «نذری» است. در تمامی طول مسیر، قدم به قدم «موکب»های فراوانی وجود دارد که از شیر مرغ تا جان آدمیزاد را در اختیار زائرین میگذارند. موکب همان ایستگاه صلواتیهای خودمان است که در برخی اوقات امکان استراحت را به مردم نیز میدهد.
در این موکبها همه چیزهایی که فکر میکنید و حتی فکر نمیکنید به عنوان نذری در اختیار شما قرار میگیرد. از چای و شیر با طعمهای مختلف گرفته تا کباب ترکی و عربی و مرغ بریان و آش و فلافل و حتی بسیاری از خوراکیهای خاص عربی را در این موکبها پیدا میکنید.
البته در این موکبها موارد بسیار جالبی نظیر ماساژ پای زائرین و اعطای عطر به آنان نیز وجود دارد که بسیار تماشایی و جذاب است؛ افرادی که تنها برای رضای خداوند و ابراز ارادت به اهل بیت(ع) حاضرند همه زندگی خود را خرج زائرین سیدالشهدا(ع) کنند.
حضور پررنگ شیعیان از سراسر جهان، حتی دورترین کشورهای اروپایی و آمریکایی هم یکی دیگر از ویژگیهای ناب این پیادهروی عظیم است که میتواند منجر به ایجاد یک شبکه بینالمللی میان شیعیان جهان شود.
مسیر عاشقی با عطر ایران
ویژگی منحصر به فرد راهپیمایی امسال، حضور پررنگ ایرانیان در قالب موکبهای بین راهی است؛ موکبهایی که معمولا منظم تر و با برنامهتر از سایر موکبها هستند و علاوه بر پرچم زیبای کشورمان، نام مقدس ضامن آهو را نیز یدک میکشند.
در این موکبها که بسیاری از آنها توسط ارادتمندان به سالار شهیدان و به صورت کاملا شخصی راهاندازی شده، نوای مداحان خوش صدای ایران شنیده میشود و تصاویری از امام(ره) و رهبر انقلاب به چشم میخورد.
البته نهادهای عمومی هم از این قافله عقب نماندهاند و امسال اقدام به موکبداری کردهاند که انصافا هم زحمات آنها بسیار مشهود است و باعث رضایت زائرین ایرانی شده است.
90 کیلومتر پیادهروی خیلی سخت است؟
پاسخ به این سوال هم بله است و هم خیر؛ چرا که با وجود سختیهای که برای یک پیادهروی طولانی مدت طبیعی است و امکان خوابیدن در فضای باز و سرمای هوا و بارش و همه مشکلاتی که وجود دارد، علاوه بر شوق پا گذاشتن بر خاک متبرک کربلا و زیارت حرم ارباب، همراهی و مصاحبت با خیل عظیم مشتاقان خاندان عصمت و طهارت و شنیدن از علاقه قلبی همه شیعیان جهان به انقلاب اسلامی و تعلق خاطر آنها به مسائل ایران، بسیار لذتبخش است و رنج سفر را کاملا از یاد میبرد.
اینکه زمانی برای استراحت در یک موکب عراقی توقف کنید و صاحب موکب ضمن پذیرایی مفصل، از شما درخواست عکس آیتالله خامنهای را کند و سپس آن را ببوسد و در تعریف از ایران و انقلاب اسلامی، حسابی سنگ تمام بگذارد، یک روایت عادی و روال متداول در این سفر دوست داشتنی است.
برای نوشتن و گفتن از این سفر منحصر به فرد، موارد بسیاری است که بسیاری از آنها را صرفا باید با چشم مشاهده کرد و با گوش شنید...
منبع:خبرگزاری رجا