بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نظرآباد

فائزه هاشمی در قسمتی دیگر از صحبت های خود به دوران زندانی بودن خود اشاره می کند. او در این بخش از صحبت های خود از طرفداران گروهک مجاهدین به عنوان انسان هایی بزرگ یاد می کند! وی البته این نکته را هم متذکر می شود که در زندان با او همانند سایرین رفتار می شد: «من نیز به مانند بسیاری از زندانیان به اتهام تبلیغ علیه نظام به زندان افتادم. من در بخش سیاسی زندان اوین بودم و با من نیز، با اینکه فرزند یکی از بنیانگزاران جمهوری اسلامی هستم، درست به مانند دیگر زندانیان رفتار می‌شد.

پنج روز را در سلول انفرادی گذراندم. دیگر زندانیان این امید را داشتند که زندانی بودن در کنار دختر رفسنجانی وضعیت آنها را بهتر خواهد کرد. علی‌رغم تمامی مشکلاتی که وجود داشت، از این تجربه پشیمان نیستم و حتی نکات مثبت بسیاری از آن به دست آوردم. زمانی که زندانی بودم، کسانی را دیدم که از آنها به عنوان مردان و زنانی بزرگ یاد می کنم: بهایی ها ، طرفداران مجاهدین، اصلاح طلبان؛ و در یک کلام تمامی کسانی که در ایران برای ایده‌های خود مبارزه می کنند.»
اما آیا مخالفان نظام جمهوری اسلامی به خصوص گروهک منافقین و طرفداران آن، که اعضای خود را برای چندین سال از دیدار با خانواده های خود محروم کرده اند و دست به جنایات عظیمی زده اند که یکی از نتایج آن ریخته شدن خون جوانان ایرانی بود، می توانند انسانی بزرگ باشند و یا فقط به صرف مبارزه علیه نظام جمهوری اسلامی در نظر فائزه هاشمی رفسنجانی تبدیل به انسانی بزرگ شده اند؟
او در این قسمت از صحبت های خود بار دیگر از واژه امید و ناامیدی استفاده کرده است؛ امیدی که زندانیان به بودن در کنار دختر یکی از بنیان گذاران جمهوری اسلامی و درنتیجه وضعیت بهتر خود در زندان داشتند. اما فائزه هاشمی درحالی به این امید و ناامیدی اشاره می کند که در هیچ جای سخنان خود از مواردی که باعث ایجاد چنین امیدی در دل مردم و زندانیان اوین و تصور آنها از پارتی بازی قانون برای آنها شده است، اشاره ای نکرده است. از سویی دیگر او به علت همین آشنایی ها می گوید که از تجربه زندانی شدن در اوین پشیمان نیست!

منبع:خبرگزاری جهان